Katalog zbiorów

Zawikłane losy, trudne wybory - prawda o życiu w najnowszej powieści K.Koehlera. Wnuczka Raguela jest opowieścią o miłości, wierności i odpowiedzialności. Jej akcja dzieje się w środowisku bezdomnych. Poznajemy losy dwójki młodych ludzi, których połączyły najpierw przypadek, potem wzajemna sympatia, a wreszcie odpowiedzialność za dziecko. Bohaterów książki często określa się mianem "wykluczonych". Ich przejmująca historia jest próbą opowiedzenia o ludzkim, trudnym losie. Zmusza do refleksji nad heroizmem życia ludzi wyrzuconych poza margines zwykłego społeczeństwa.
Autor powieści jest przeciwny protekcjonalnemu pochylaniu się nad światem "niższych", "gorszych". Zachęca Czytelnika do głębszego zastanowienia się nad losem człowieka zmagającego się z biedą, odtrąceniem, wyobcowaniem. Zwraca uwagę na jego podmiotowość, zachęca do szacunku, uczy współczucia i wrażliwości.

Mrówki w płonącym ognisku to zatrzymane w czasie pewne miejsce na ziemi wraz z jego mieszkańcami, którzy zbyt długo wstydzili się swojej wiejskości i są obciążeni kompleksem gorszości. Autorka ukazuje znaną jej wieś powojenną, a także zachodzące na niej zmiany, które powodują, że miejsce to nie jest już wsią, ale jeszcze długo nie będzie miastem.

Opisywana wieś pracuje, cierpi i bawi się. Ludzie planują małżeństwa - czasem z egoistycznych i materialnych pobudek - wychowują dzieci, pomagają sobie, nieraz się okradają, mają swoje ambicje i słabości. Po prostu żyją. Przytaczane zwroty językowe i śpiewane kiedyś piosenki zderzane są z dzisiejszym wirtualnym światem, w którym obowiązują już inne zasady.

Świat opisywany przez Autorkę jest dzisiaj niemodny, często zapomniany, ale mody mijają, a życie toczy się nadal i dlatego warto czasem zatrzymać się na chwilę, spojrzeć w gwiazdy, a potem także w głąb siebie.

O. Jerzy Tomziński jest legendą i żywą kroniką Jasnej Góry. Był wieloletnim generałem paulinów i przeorem jasnogórskim, wciąż budzi zachwyt i zdumienie nad dziełami Bożymi. To on zainicjował ogólnonarodową modlitwę o uwolnienie Prymasa Stefana Wyszyńskiego. To on 26 sierpnia 1956 r. podczas Jasnogórskich Ślubów Narodu położył wiązankę kwiatów na pustym fotelu nieobecnego Prymasa Polski.
W tej książce raz po raz natkniecie się Państwo na słowa komentarza o. Jerzego w rodzaju: "to było coś wspaniałego!", "to coś fantastycznego", świadczące o jego młodości i pogodzie ducha, spontanicznym przeżywaniu dobra objawiającego się w ludziach.

Było dla mnie wielkim zaszczytem i fascynującą przygodą wysłuchać jego opowieści o Jasnej Górze, która jest dla mnie jednym z najbardziej ukochanych miejsc na ziemi. Przez pryzmat osobistych przeżyć i doświadczeń możemy lepiej poznać ostatnich 80 lat duchowej stolicy narodu, jej tajemnic i życia "od kuchni".
Dlatego opowieść o. Jerzego ma walory wyjątkowego dokumentu. To ostatni z paulinów, który doskonale pamięta Jasną Górę sprzed wojny i z okresu okupacji, i jeden z niewielu, który przeżył trudne czasy pierwszego okresu powojennej rzeczywistości.
W swoim życiu o. Jerzy Tomziński nie tylko spotkał wielu świętych i wiele znakomitych postaci ze sfery polityki, ale także zwykłych szkodników, niechlubnie zapisanych w historii Polski. Ale nawet dla tych ostatnich zachował dobre słowo. Ojciec Jerzy to niezrównany gawędziarz, sypiący anegdotami jak z rękawa, a przy tym baczny obserwator, który jednym, dwoma zdaniami potrafi oddać istotę rzeczy.
[Fragment wstępu Grzegorza Polaka]